Βοήθεια ,μας σκοτώνουμε !

 Η χώρα για άλλη μια φορά σε "επαναστατικό" αναβρασμό .Στο ίδιο έργο θεατές. Βαρέθηκα, κουράστηκα ,αηδίασα. Δεν γίνεται τίποτα. Το γεγονός που πυροδότησε την "έκρηξη" ήταν αναμενόμενο . Μόνο ο νεκρός γλύτωσε απ' αυτή την παράνοια ,όλοι οι υπόλοιποι είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε βουτηγμένοι στις συνέπειες της απραξίας μας .
 Πόλεμος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης . Πένθιμα like ,κοινοποιήσεις ,μαρτυρίες που καταδεικνύουν την βαρβαρότητα του γεγονότος , η παραμικρή λεπτομέρεια δημοσιοποιείται στολισμένη με δακρύβρεχτους τίτλους, δοκίμια που τραβούν το πολιτισμένο προσωπείο των "βαρβάρων" που τεχνηέντως τους φόρεσαν τα μ.μ.ε. Αυτές είναι οι ώρες που δουλεύει το μαγαζί .Υπάρχουν και οι μεγάλες παύσεις ,που δεν γίνεται τίποτα συνταρακτικό. Και τι να κάνουν δηλαδή ,κλέφτες να γίνουν ; Η ενημέρωση πάνω απ' όλα. Και η φιγούρα για τους ιδιώτες . Κοίτα! Ασχολούμαι με σημαντικά γεγονότα σήμερα ,δεν είμαι ρηχός τύπος. Αύριο κωλάρες με λεζάντες και 4αρες του γαύρου. Αλλά σήμερα ... σήμερα επανάσταση. Και στους δρόμους πορείες και μπάχαλα. Έτσι θέλει ρε ,η βία φέρνει βία και όποιος δεν σε σέβεται να σε φοβάται . Απ' την άλλη, εγώ δεν είμαι μπαχαλάκιας .Κατεβαίνω στις πορείες για να διαδηλώσω ειρηνικά ,όπως ορίζει το συνταγματικό μου δικαίωμα και τόσα χρόνια είδα τα αιτήματα και τους αγώνες μου να πιάνουν τόπο. Αν δεν υπήρχαν και οι πορείες ,θα ένιωθα άβουλος στον καναπέ μου και αδύναμος να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Τώρα όμως ,έχω αλλάξει το προτσές της ιστορίας χιλιάδες φορές . Είμαι πολύ καλύτερος απ΄ τους άλλους ,τους οκνηρούς . Αυτούς που θα λένε στα εγγόνια τους "και στα δικά μας τα χρόνια αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες ,αλλά τα καταφέραμε" . Πως μπορείς ρε μαλάκα να καπηλεύεσαι τους αγώνες μου ; Εσύ παράγεις μόνο κουράδες ενώ εγώ κοινωνικό έργο .Το ίδιο είμαστε ;
Ναι ,το ίδιο είμαστε. Και συ που χτυπιέσαι και 'γω που δεν κουνιέμαι ,θα βουλιάξουμε ,αφού αρνούμαστε να κολυμπήσουμε .Απέναντι σ' ένα "κράτος δικαίου" που παρουσιάζει πλήρη έλλειψη δικαιοσύνης -σε κάθε της μορφή- , προσπαθούμε ν' αντιδράσουμε με νόμιμο τρόπο . Όλες του οι ενέργειες γίνονται εκτός νόμου .Όλα όσα αντιτίθεσαι ,είναι παράνομα -μοναδική νόμιμη διαδικασία οι εκλογές ,που και κει αρνείσαι να δείξεις χαρακτήρα- . Γιατί επιμένεις να είσαι νόμιμος ; Γιατί φοβάσαι το "περιθώριο" και την βία. Στο περιθώριο οδεύεις μέρα με την μέρα και την βία την βλέπεις ολόγυρα. Αλλά και πάλι προσπαθείς να σώσεις τον εαυτούλη σου. Δεν γίνεται όλες αυτές οι φιλοδοξίες να πάνε χαμένες και να καταλήξεις στο χώμα ή στο κάγκελο. Κάποιοι θα πάνε και 'κει. "Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Θέλει νεκρούς χιλιάδες να είναι στους τροχούς .Θέλει κ' οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους" . Προτιμότερο να δώσεις το "αίμα" σου παρά την ζωή σου. Δεν έχουμε όλοι την ίδια τύχη ,ούτε και τα ίδια προνόμια . Αφού τα έχεις προς το παρόν ,κάνε τα πάντα για να τα διατηρήσεις . Οι υπόλοιποι ,υπήρξαν "λίγο" άτυχοι .
Και δηλαδή τι να κάνω ; Να βγαίνω τα βράδια και να γαμάω φασίστες στα στενά ; Μα σήμερα είναι οι φασίστες ,χθες ήταν οι αμερικανόφιλοι πολιτικοί ,αύριο οι αριστεροί αν εκλεγούν. Και 'γω συνέχεια απέναντι σε κάποιον, να ανήκω σε ομάδες ,να πορευόμαστε προς το κοινό (μας) όφελος . Συνεχώς μου λένε "κοίτα το πουλάκι" και 'γω γυρνάω να κοιτάξω . Και όταν ξαναγυρίζω το βλέμμα μου ,είμαι καρφωμένος ολομόναχος στο ίδιο σημείο που ξεκίνησα και οι σύντροφοι μου πουθενά. Μήπως να την βγάλω μόνος μου την άκρη ; Μήπως με έκαναν να πιστεύω πως συλλογικά δεν γίνεται τίποτα ,οπότε να στραφώ προς την ατομική λύση ; Μπέρδεμα.
Για αρχή ,το σημαντικότερο είναι να κατανοήσεις την κατάσταση και την θέση σου μέσα σ' αυτήν .Όσο τρέφεις αυταπάτες ,οι ενέργειες σου δεν έχουν αποτέλεσμα . Και όταν θελήσεις να γίνεις αποτελεσματικός ,θα αρχίσεις να πράττεις και να κρατάς το στόμα σου κλειστό .Ελάχιστοι "δικαιούνται" να το ανοίγουν ,αυτοί που μπορούν να δικαιολογήσουν εμπράκτως τα λεγόμενα -άρθρο του Π. Χατζηστεφάνου- τους . Οι υπόλοιποι καλύτερα να το βουλώσουμε και ν' αρχίσουμε την ατομική ,πνευματική αρχικά οχύρωση . Ούτως ή άλλως ,το πένθος είναι βουβό . Πένθος είτε για τους νεκρούς ,ανεξαρτήτως εθνικότητας ,είτε για την πολιτισμική/πνευματική παρακμή που επικρατεί.

Οι Κέντες της ντροπής.

 Βαριέμαι θανάσιμα. Δεν το συνηθίζω αλλά τώρα συμβαίνει, με έχει κυριεύσει. Γέμισα την μέρα μου όμως απ' την στιγμή που ήρθε το βράδυ ,δεν περνάνε οι ώρες με τίποτα. Διαβάζω από 'δω κ' από 'κει άρθρα στο ίντερνετ, χωρίς ωστόσο να μπορώ να ψυχαγωγήσω την ανία μου. Χτυπάει το τηλέφωνο. Ευτυχώς! Είναι ο Νίκ ,ένα πολύ καλό φιλαράκι και δυνατός παίκτης πόκερ. Πέραν τούτου ,ο μέντορας μου και η πιο καλή μου δικαιολογία περί κακών επιρροών.
-Τι κάνεις ;
-Τίποτα .
-Ψήνεις ζίνο* ;
-Όχι ρε , πολύ σαπίλα και δεν έχω τόσα φράγκα. Γουστάρεις να ανοίξουμε κάνα flop:* ;
- 50.
- Τα βλέπω . Πάμε λέσχη ;

Μα και μου ,με τα πολλά τον πείθω. Λέσχη ονομάζουμε κάτι συνοικιακά μαγαζιά ,λίγο κωλόμπαρα-λίγο καφενεία ,όπου φανερά-κρυφά στρώνουν τραπέζια . Υπάρχουν κάποια low profile με κουρτίνες γύρω-γύρω στα τζάμια και το τραπέζι στο πίσω δωμάτιο και άλλα πιο κάρτα ,μέχρι και με διαφημίσεις για τουρνουά απ' έξω! Σίγουρα ξέρουν όλοι τι γίνεται εκεί μέσα ,αφού υπάρχουν πάμπολλα -σχεδόν σε κάθε συνοικία- , όμως κανείς δεν ασχολείται . Όσο για τους μπάτσους ,στην αρχή φοβόμουν μην γίνει κάνα πέσιμο και μας δέσουν αλλά σύντομα κατάλαβα ότι πίνουν και αυτοί απ' το ευεργετικό νέκταρ της ιερής γκανιότας ,που θρέφει τόσα στόματα. Όπως και να 'χει ,είναι καλή φάση. Εκεί μέσα συναντάς διάφορους τύπους, ζόρικους και μη και αν καμιά φορά παίζεις ζοχαδιασμένος με τα λεφτά του ενοικίου ,την βλέπεις και σαν ταινία του Guy Richi. Τέτοιο ψώνισμα δεν τρως ούτε στα κυριλομάγαζα της παραλιακής !

Για απόψε ,διαλέγουμε μια λέσχη που βρίσκεται στις δυτικές συνοικίες . Είναι κοντά στο Μικρό Παρίσι (Δενδροπόταμος) και πολλές φορές έρχονται και τσιγγάνοι . Συνήθως πιτσιρικάδες 16-20 χρονών αλλά ξηγημένα παιδιά ,δεν δημιουργούν εντάσεις . Υπάρχουν και κάποιοι φορτωμένοι ,που αν φάνε κάνα καλό καβλίκι στο river τρελαίνονται. Γ' αυτό προσέχω να κρατάω το μεγάλο μου στόμα κλειστό. Καλύτερα κλειστό παρά μπουκωμένο με τα παπάρια μου. Δίκαιη ανταλλαγή.
Σκάμε μύτη ακριβώς την στιγμή που σηκώθηκαν για να πάνε προς το δωματιάκι .
-Γεια σας αλάνια ,πάνω στην ώρα.
-Γεια σας παιδιά ! Θα ξεκινήσουμε επιτόπου ;
-Ναι ,ελάτε.

Στρωνόμαστε 8 άτομα στο τραπέζι. Πάντα αποφεύγω να κάθομαι απέναντι απ' τον Νικ ,μην και μας κατηγορεί κανείς πάνω στην χασούρα ότι συνεργαζόμαστε. Καμιά φορά ο τζόγος πονάει σε σημείο παράνοιας. Η πρώτη ώρα κυλάει ήρεμα. Και οι δύο είμαστε λίγο πάνω απ' τα λεφτά μας ,με ορισμένα σκαμπανεβάσματα στην πορεία. Ο dealer μοιράζει την πάσα. Εγώ πάω πάσο ,πάλι σκουπίδια μ' έδωσε. Ο Νικ και άλλοι δυο είναι μέσα στο χέρι, χωρίς κανένας να έχει ανοίξει το pot*. Έρχεται το flop. Άσσος / άσσος / τρία ,ποικιλόχρωμα. Ο Νικ μιλάει πρώτος και το πάει ντούκου ,το ίδιο και ο δεύτερος. Ο τρίτος ποντάρει ένα ταληράκι. Ο Νικ τον ακολουθεί ενώ ο δεύτερος πάει πάσο. Εντωμεταξύ διακρίνω μια νευρικότητα στις κινήσεις του. Σκέφτομαι πως δεν έχει καλό χέρι και κάτι κυνηγάει . Έρχεται το turn* ,πάλι άσσος. Ο Νικ απ' την βιασύνη του να πετάξει τα φύλλα ,τα σπρώχνει πάνω στο χέρι του dealer ,που το είχε απλώσει προς την μεριά του για να του απευθύνει τον λόγο. Γυρνάνε και τα δύο σαν φέτες ψωμί που σκάνε απ' την πλευρά της μερέντας και φανερώνουν ένα ζευγάρι άσσους. Όχι ρε πούστη ...οι άλλοι δεν φαίνονται και για ξουράφια στα μαθηματικά αλλά αυτό πως να τους το εξηγήσεις ; Ο πιτσιρίκος απ' τα δεξιά του φωνάζει όλο ειρωνεία "μα είσαι μαλάκας και πετάς το καρέ* ;" ενώ ο μαντραχαλάς εξ αριστερών τον έχει σβερκώσει αστραπιαία. Τινάζομαι απ' την άλλη πλευρά του τραπεζιού για να δικαιολογήσω τ' αδικαιολόγητα και γλιστράει απ' το μανίκι μου ένα δυάρι καρό.
-Ρε μαλάκες και οι δυο σας ,μας δουλεύετε ;
-Όχι ρε παιδιά ,να σας εξηγήσω ,τους λέω με μούτρα οσίας και παρθένας και προσπαθώ να εκμεταλλευτώ την μέχρι τώρα αδράνεια τους.
-Τι να εξηγήσεις ρε γελοίε με το δυάρι ,γρυλίζει ο κτηνάρας που έχει κολλήσει τον Νικ στον τοίχο ,ένα μέτρο μπροστά μου.
-Να ... μου αρέσει πολύ να παίζω με τα δυάρια ,ειδικά όταν τα setάρω !

Ίσα που πρόλαβα να δω το χέρι του να 'ρχεται. Ανοίγω τα μάτια μου με θέα προς το ταβάνι. Τρομερός πονοκέφαλος και κάτι περίεργο στο στόμα μου. Ψηλαφίζω με την γλώσσα μου και καταλαβαίνω ότι λείπουν τα δυο τα μπροστινά τα δόντια ,τα πως τα λένε ,του Bugs Bunny. Σκέφτομαι πως θα μοιάζει η μούρη του φίλου μου τώρα. Με πιάνει το ηρωικό μου και σηκώνομαι με φόρα. Ζαλίζομαι και ταλαντεύομαι σαν σέρφερ. Ανάμεσα στην φασαρία ,ακούω έναν μεταλλικό ήχο. ΚΛΙΝΚ. Όχι και gunια ρε παιδιά για ένα παπατζιλίκι ουρλιάζω. Το κέρμα έχει γλιστρήσει απ' το τεντωμένο χέρι του Νικ, που τον έχουν σαν τον εσταυρωμένο στον τοίχο, μέσα στον αυτόματο πωλητή που βρίσκεται λίγο πιο δίπλα. Με όλο το ψυχικό του σθένος πατάει το κουμπάκι της coca-cola zero . Οι λάμπες σκάνε και πετάνε σπίθες. Ήχος εκρήξεων και πίδακες φωτιάς απ' τους αεραγωγούς. Σκοινιά να ξετυλίγονται απ' το ταβάνι. Τα S.W.A.T να μπουκάρουν ρημάζοντας τον τοίχο. Μουνάρες με καυτά σορτσάκια να πασαλείβονται με παγάκια δίπλα μας ,αλλά αυτές μας είναι αδιάφορες, ούτως ή άλλος δεν γαμάμε. Ο Νικ ανοίγει το κουτάκι και πίνει ατάραχος,υποθέτω για να ανακουφίσει κάπως τον λαιμό του, ενώ παντού τριγύρω πανικός.
-Ρε ηλίθιε ,πάμε να φύγουμε γρήγορα. ΤΣΑΚΙΣΟΥ !

Βγαίνουμε απ' το σπάσιμο του τοίχου .Κεντράρουμε το πρώτο σκοτεινό κωλόστενο και γινόμαστε λούηδες. Δεν ξέρω πόση ώρα τρέχαμε. Σε κάποια φάση σταματάμε και μας κόβεται η ανάσα. Προσπαθούμε να βρούμε την ανάσα μας ,σκυμμένοι και οι δυο ,κοιταζόμαστε κατάματα. Του χαμογελάω με το καινούργιο μου, λειψό, χαμόγελο. "Καλά ρε ,δυάρι ;" μου λέει και ψοφάει στο γέλιο. "Δεν μπορούσα να βάλω στο μανίκι 2/7 και έβαλα μόνο το δυάρι" ,του λέω. Κοιταζόμαστε ξανά ,σιωπηλοί αυτή την φορά. Ένοχη σιωπή. Και οι δυο είχαμε τον άλλον στην απέξω απ' τα σχέδια μας. Και οι δυο θέλαμε να διατηρήσουμε την εικόνα μας ακέραιη στο πρόσωπο του άλλου ,αλλά τελικά είμαστε το ίδιο βρώμικοι. Το καταπίνουμε ,σαν να μην μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς.
-και τώρα τι;
-Ή να μάθουμε να ρίχνουμε καμιά μπουνιά ή είμαστε για jokerstars και μόνο. Δεν είμαστε σίγουροι πως πάντα θα έχει αυτόματους πωλητές δίπλα μας ...

Το σπάμε χωρίς πολλές κουβέντες. Θα τα πούμε αύριο ,εκτενώς. Χωριζόμαστε με μια βλακώδη έκφραση χαράς στο πρόσωπο. Κάναμε την αλητεία μας κ' απόψε. Δεν πειράζει ,κάποια στιγμή θα μεγαλώσουμε . Ως τότε ,θα flopάρουμε πεντάφτερα καρέ ...



 *ζινο : το καζίνο
 *pot : το ποσό των στοιχημάτων . Ξεκινάει απ' την αρχή σε κάθε πάσα.
 *flop : τα τρία πρώτα κοινά φύλλα. Ανοίγουν ταυτοχρόνως.
 *turn : το τέταρτο κοινό φύλλο. Ανοίγει μόνο του.
 *καρέ : πολύ δυνατός συνδιασμός με 4 ίδια φύλλα (π.χ. 4χ Ρηγάδες )

Π. Χατζηστεφάνου . Αυτός, που δεν μασάει τα λόγια του.

Πριν λίγες μέρες δέχτηκε το αίτημα φιλίας μου στο facebook ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου. Να ακόμα ένας σοβαρός θετικός λόγος που δεν σβήνω αυτήν την αρρώστια. Σε φέρνει σε επαφή με πρόσωπα, απόψεις και καταστάσεις σε χρόνο dt . Και οι απόψεις του Παναγιώτη πρέπει να ακούγονται ,σαν αντίλογος , στους νοητικά και πνευματικά ανάπηρους που μονοπωλούν καθημερινά κάθε μορφή δημοσίου διαλόγου. Ορίστε ένα μικρό αλλά πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα της γραφής του :

4/9/2013
"Κωλλάδα, μια σκωληκοειδής υπόφυση των κάτω Βλακανίων στην οποία θεωρείται δόκιμο και δεοντολογικό να περιστρέφεται ο δημόσιος διάλογος γύρω από ζητήματα και δηλώσεις που προκύπτουν ως μπόχα από ανεκδίηγητους λούμπεν βόθρους και τις κουράδες που ξεχειλίζουν αυτούς. Κωλλάδα, μια χώρα όπου φαινόμενα σαν το Πασόκ αντί να εισπράττουν μόνο μπάτσους, κλότσους και ροχάλες θεωρούνται άξια διαλεκτικής. Κωλλάδα, μια χώρα θανάσιμα εθισμένη στην σαπίλα που εκκρίνει από κάθε πόρο του απέθαντου κουφαριού της.

 Μην το περιορίζουμε στο Πασόκ, καθολική είναι η σήψη, ο καρκίνος έχει φτάσει μέχρι τον μυελό. Κάθονται και ανοίγουν συζητήσεις με άτομα σαν τον Γεωργιάδη - τι άλλο περιμένεις να δεις για να καταλάβεις ότι είναι κρετίνοι άξιοι μόνο για αφανισμό?

 Σαν να περπατάς στον δρόμο, να βλέπεις έναν ψυχοπαθή να τρώεει σκατά σκύλων και να δηλώνει υπουργός επειδή του το είπε η μαμά του και εσύ να συζητάς μαζί του, με πάσα σοβαρότητα, για το ποιό πρόγραμμα θα ακολουθήσει για την δημόσια υγεία. "
                                    
Για άλλους εμετικός ,εμμονικός ,παράλογος ή ημιπαράφρων . Οποιοσδήποτε με την ελάχιστη αντίληψη και άδειες τσέπες από κομματικές ευεργεσίες  ,διαβάζοντας τα κείμενα του και "μελετώντας" την καλλιτεχνική του πορεία καταλαβαίνει ευθύς αμέσως πως πρόκειται για έναν πολύ σοβαρό και λογικό άνθρωπο . Το κυριότερο , έχει το θάρρος της  γνώμης του. 
Δεν χωράνε πολλά λόγια για μια τέτοια προσωπικότητα. Σαν επίλογος δυο αποσπάσματα από συνέντευξη του στο περιοδικό ΖΕΝΙΘ :

Η ιδιοφυΐα και η τέχνη συμβαδίζουν με την «τρέλα»;
[... σου υπενθυμίζω ότι τρελός χαρακτηρίζεται ο άνθρωπος που δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της κοινωνίας. Αν η κοινωνία που μας περιβάλλει είναι υγιής, τότε ναι, είμαι τρελός. Και αν είναι έτσι, τότε το τελευταίο που εύχομαι είναι να αποθεραπευτώ.


Είναι σημαντικό να αγωνίζεται κανείς για να αλλάξει τον κόσμο;
Όχι, είναι επικίνδυνο και αρχομανές. Φοβάμαι τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι ξέρουν καλύτερα από τους υπόλοιπους τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Το μόνο που είναι σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι να αλλάξεις τον εαυτό σου, βασισμένος σε κάποιες ορθολογιστικές αξίες, των οποίων το μοναδικό κίνητρο πρέπει να είναι η αγάπη, η δημιουργία και η ελευθερία.

Η επιστροφή του ασώτου πατήρ !

Τους τελευταίους δυο μήνες κάθε φορά που μου 'ρχεται έμπνευση και θέλω να γράψω στο μπλόγκ ,σαν να τα λέω με τον εαυτό μου μπροστά σε καθρέφτη ,όλο με κερδίζουν εύκολες δικαιολογίες και νιώθω σαν άσωτος πατέρας που παραμελεί τον υιό του.
Όμως αυτό θα αλλάξει σύντομα. Έχω σχεδόν τελειώσει με το γράψιμο της πρώτης μου μίνι ιστορίας/διήγημα ! Ναι ρε ,δεν κάνω πλάκα ,τρεεεεεελά πράγματα !
Οπόταν ,μόλις είναι έτοιμο ,θα σας το δώσω να το διαβάσετε. Σε σας μιλάω ,τους δικούς μου. Δεν έχω κάρτα για να σας πάρω τηλέφωνο και μέσω fb βαριέμαι γιατί πρέπει να δώσω πολλές εξηγήσεις. Θα πούμε και το κάτι παραπάνω το βράδυ .

Και κάτι τελευταίο! Ήθελα να γράψω για τις διακοπές μου, για ταξίδια ,για για για ... τελικά όλα ναυάγησαν. Όμως τις προάλλες με φύλλα 89 σε board 78T /turn J /river 4 κέντισα δυο σουφριά και γενικά στάθηκα κιμπάρης μετά απο 3 ώρες παιχνίδι και βγήκα από πάνω οικονομικά στα live . Αυτό έπρεπε να ειπωθεί ,γιατί απ' την στιγμή που άρχισα να αυτοαποκαλούμαι Xristackis "The King" ,μου τσαλάκωσαν τον εγωισμό !

Τα λέμε σύντομα !

Ο Γιάννης ο Αντετοκούμπος

Δυο μωρά γεννιούνται στην Ελλάδα. Το ένα εν έτη 1951 και το άλλο το 1994 . Θα συναντηθούν τον Ιούλιο του 2013 μπροστά στις κάμερες ,για ένα αμφίδρομο αλισβερίσι ,έστω και αν ο μικρότερος ηλικιακά δεν το αντιλαμβάνεται στο έπακρο. Τουλάχιστον αυτό έχει δείξει μέχρι στιγμής. Και ξέρεις γιατί δεν το αντιλαμβάνεται ; Γιατί δεν του το δίδαξαν.
Ο μεγαλύτερος όμως είναι σπεσιαλίστας της τέχνης του καβατζώματος.
Ο μικρός ονομάζεται Γιάννης Αντετοκούμπο και είναι μαύρος. Ο μεγάλος ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς και είναι εκ γενετής προνομιούχος.
Πλέον ,είναι γνωστές οι ιστορίες και των δυο. Η μεταξύ τους συνάντηση έγινε γιατί κατέληξε η ιστορία του Γιάννη να μυρίζει κέρδος για τον Αντώνη. Όχι χρηματικό ,επικοινωνιακό.
Ο ίδιος άνθρωπος που ήταν σύμφωνος με την αντισυνταγματικότητα του "Νόμου Ραγκούση" (ν.3838/10) και έδωσε εντολή για την τροποποίηση του -εμμέσως κατάργηση του- ,ένα χρόνο μετά σφίγγει το χέρι του μαύρου αθλητή που δόξασε την χώρα, όπως ο ίδιος δήλωσε.
Δυστυχώς ο Γιάννης δεν ήταν σε θέση να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Ίσως επειδή είναι πολύ καλοπροαίρετος και αβλαβής προς τους συνανθρώπους του. Ίσως επειδή τώρα ξεκίνησαν οι οικονομικές απολαβές της εκμετάλλευσης του ονόματος του και η αλήθεια ως έχει ,θα έσπαγε τα δόντια του ελληνικού κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Δεν είναι σωστό να δαγκώσεις το χέρι που σε ταΐζει. Και για ακόμα μια φορά ,η ελληνική κοινωνία έχει την ψευδαίσθηση ότι τάισε τον Γιάννη και την οικογένεια του ,μαζί και όλους τους αλλοδαπούς "που τους δίνει ψωμί για να λιγδώσει το εντεράκι τους" .
Μακάρι μια μέρα ο Γιάννης να φτάσει σε σημείο που να μην έχει κανένα κέρδος απ' την Ελλάδα . Να χτίζει το μέλλον του κάπου μακριά από εδώ και να διδάξει σε όσους φανούν πρόθυμοι μαθητές πως μόνο με σκληρή δουλειά πηγαίνεις μπροστά. Τα φουσκωμένα μυαλά και οι φαντασμένες ιδέες είναι ο ταχύτερος δρόμος για τον αυτοεξευτελισμό και την ταπείνωση.
Τώρα όμως ,την στιγμή που μιλάμε ,τι γίνεται ; Ποιο το όφελος αυτής της ιστορίας ;
Το όφελος είναι ότι αυτές οι πολιτικές γελοιότητες μπορεί να έχουν απήχηση σε απειροελάχιστη μερίδα του πληθυσμού ,οικοδομώντας σιγά-σιγά μια ωραία πολιτική εικόνα , όμως σε όλους τους υπόλοιπους δημιουργούνται συναισθήματα απέχθειας . Φτάσαμε σε σημείο ,τεχνικές που ήταν επιτυχείς για πάμπολλες δεκαετίες να έχουν τα ακριβώς αντίθετα, απ' τα επιθυμητά ,αποτελέσματα. Σε αυτό συμβάλουν η αύξηση του μορφωτικού επιπέδου και η χρήση του ίντερνετ , που έσπασε το κυβερνητικό μονοπώλιο στην ενημέρωση και άνοιξε δρόμο για την πολυφωνία.
Με λίγα λόγια ,οι βλάκες έγιναν εξυπνότεροι αλλά οι έξυπνοι παρέμειναν βλάκες. Και αυτή τους την στασιμότητα θα την πληρώσουν. Το χάσατε το τραίνο "μάγκες" ...

Τον τελευταίο μήνα μαζεύτηκαν πολλές πληροφορίες στο κεφάλι μου για ένα συγκεκριμένο θέμα και με ανάγκασαν να φιλοσοφήσω. Κατέληξα να κουβεντιάζω με τον εαυτό μου, πίνοντας καφέ και κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινήτου. Δίπλα μου καθόταν η αφορμή της σκέψης μου, ο πατέρας μου. Για να μην γίνω και άδικος ,η συζήτηση μαζί του ξεκίνησε δυνατά και ωραία για άσχετο θέμα και συντόμως σκάτωσε ,δίνοντας μου την αφορμή να αναρωτηθώ "γιατί καλοί γονείς βγάζουν κακά παιδιά και τούμπαλιν" . Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η μαγκιά του συλλογισμού, που λέει : ποιος είναι καλός ,ποιος είναι κακός και ποιος είναι γονέας ; Ο Osho υποστήριζε πως οι γονείς γίνονται ένα πέρασμα συνειδητότητας για το παιδί που φέρνουν στον κόσμο και τίποτα παραπάνω. Ονομάζουν το ένα τους παιδί "καλό" και το άλλο "κακό" αναλόγως με το πόσο εγκρίνουν την συμπεριφορά του και προσπαθούν να το εμποτίσουν με τις γνώσεις τους για να το "οχυρώσουν" και να του "μάθουν" να φυλάγεται απ' τους κινδύνους της ζωής. Πούτσες μπλε -είπε η Στρουμφίτα- ! Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τίποτα και το σωστό θα ήταν να αφήνουν οι γονείς τα παιδιά να αναπτύξουν μόνα τους την προσωπικότητα τους. Την τελευταία πρόταση μπορώ να την στολίσω και με ωραίες λεξούλες όπως "εγωισμός" ,"υπερπροστατευτισμός", "υποχόνδρια γονεϊκή αγάπη" και λοιπά ρομαντικά/φιλοσοφικά λόγια που δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν τα κατανοήσεις. Και για να μην το κουράζω άλλο ,ορίστε η σκέψη μου ,σαν καρατιά : Νόμος δράσης -αντίδρασης του Νεύτωνα. Όσο ταΐζουν με κοινωνικό καθωσπρεπισμό οι γονείς το παιδί ,αυτό τόσο πιο πολύ αντιδρά ,τις περισσότερες φορές υποσυνείδητα. Έχω δει -εγώ και όλος ο κόσμος- παιδιά παπάδων/γιατρών και άλλων "επιφανών κοινωνικά" ανθρώπων ,να γίνονται ότι δεν θα ήθελαν ποτέ οι γονείς τους. Και απ' την άλλη, παιδιά μεγαλωμένα σε ζόρικες καταστάσεις ,με ένα εγκεφαλικό checkmate να βγαίνουν απ' τα σκατά που κολυμπούσαν. Σε όλες τις περιπτώσεις έχει μεγάλη σημασία ο χαρακτήρας του παιδιού. Σαν -δικό μου- συμπέρασμα , ο κοινωνικός ρόλος δεν λέει σχεδόν τίποτα για το ποιόν του χαρακτήρα ενός ατόμου και συνεπώς είναι μεγάλο λάθος να φιλτράρεις τις πράξεις του και την ζωή του ,μέσα από τον κοινωνικό του ρόλο. Το πόσα φράγκα παντελονιάζει ή το πρόσωπο που δείχνει στον δρόμο ,δεν λένε τίποτα για το ποιος πραγματικά είναι και πως συμπεριφέρεται στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Το ότι βγάζεις δυο χιλιάρικα τον μήνα ,δεν σε κάνει αυτομάτως και "καλό" γονέα.
 Κάνω και έναν αυθαίρετο συλλογισμό ,σαν αναλογική, έτσι επειδή μου ήρθε. Στην Μεγάλη Ελλάδα των Βαλκανίων που μόλις προσθαλασσώθηκε, σε μια τεράστια θάλασσα ΣΚΑΤΟΥ ,απ' την ξέφρενη πτήση της προς την ανάπτυξη, θα έπρεπε να υπάρχουν αρκετοί ωραίοι άνθρωποι.
        Μια εμβόλιμη ένεση ελληνικού ρεαλισμού:
(από μπαλκόνι σε μπαλκόνι)
                                                  -Τι φωνάζεις έτσι μωρή μαλάκω τρεισήμισι  η ώρα το μεσημέρι ;
                                                  -Πως μιλάς έτσι ρε τσογλαναρά; Από μικρός είχες τεράστια γλώσσα γιατί δεν στην έκοβε η πουτάνα η μάνα σου. Κάτσε να 'ρθεί ο άντρας μου και θα σε στείλει στο νοσοκομείο.
                                                  -Θα μου κλάσει τ' αρχίδια ο ρωσοπόντιος. Έτσι πες του ...
                                  

Εδώ χωράνε πολλά λόγια αλλά όλα καταλήγουν στο ίδιο σημείο : είναι θέμα πνευματικής καλλιέργειας,αυτό και όλα όσα έχουν να κάνουν με ανθρώπινες σχέσεις. Οπότε το κόβω εδώ.
Δεν έχει νόημα να συνεχίσω να γράφω.Αν κάποιος βρήκε την αφορμή να πει και αυτός δυο κουβέντες με τον εαυτό του, καλώς.