Δυο μωρά γεννιούνται στην Ελλάδα. Το ένα εν έτη 1951 και το άλλο το 1994 . Θα συναντηθούν τον Ιούλιο του 2013 μπροστά στις κάμερες ,για ένα αμφίδρομο αλισβερίσι ,έστω και αν ο μικρότερος ηλικιακά δεν το αντιλαμβάνεται στο έπακρο. Τουλάχιστον αυτό έχει δείξει μέχρι στιγμής. Και ξέρεις γιατί δεν το αντιλαμβάνεται ; Γιατί δεν του το δίδαξαν.
Ο μεγαλύτερος όμως είναι σπεσιαλίστας της τέχνης του καβατζώματος.
Ο μικρός ονομάζεται Γιάννης Αντετοκούμπο και είναι μαύρος. Ο μεγάλος ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς και είναι εκ γενετής προνομιούχος.
Πλέον ,είναι γνωστές οι ιστορίες και των δυο. Η μεταξύ τους συνάντηση έγινε γιατί κατέληξε η ιστορία του Γιάννη να μυρίζει κέρδος για τον Αντώνη. Όχι χρηματικό ,επικοινωνιακό.
Ο ίδιος άνθρωπος που ήταν σύμφωνος με την αντισυνταγματικότητα του "Νόμου Ραγκούση" (ν.3838/10) και έδωσε εντολή για την τροποποίηση του -εμμέσως κατάργηση του- ,ένα χρόνο μετά σφίγγει το χέρι του μαύρου αθλητή που δόξασε την χώρα, όπως ο ίδιος δήλωσε.
Δυστυχώς ο Γιάννης δεν ήταν σε θέση να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Ίσως επειδή είναι πολύ καλοπροαίρετος και αβλαβής προς τους συνανθρώπους του. Ίσως επειδή τώρα ξεκίνησαν οι οικονομικές απολαβές της εκμετάλλευσης του ονόματος του και η αλήθεια ως έχει ,θα έσπαγε τα δόντια του ελληνικού κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Δεν είναι σωστό να δαγκώσεις το χέρι που σε ταΐζει. Και για ακόμα μια φορά ,η ελληνική κοινωνία έχει την ψευδαίσθηση ότι τάισε τον Γιάννη και την οικογένεια του ,μαζί και όλους τους αλλοδαπούς "που τους δίνει ψωμί για να λιγδώσει το εντεράκι τους" .
Μακάρι μια μέρα ο Γιάννης να φτάσει σε σημείο που να μην έχει κανένα κέρδος απ' την Ελλάδα . Να χτίζει το μέλλον του κάπου μακριά από εδώ και να διδάξει σε όσους φανούν πρόθυμοι μαθητές πως μόνο με σκληρή δουλειά πηγαίνεις μπροστά. Τα φουσκωμένα μυαλά και οι φαντασμένες ιδέες είναι ο ταχύτερος δρόμος για τον αυτοεξευτελισμό και την ταπείνωση.
Τώρα όμως ,την στιγμή που μιλάμε ,τι γίνεται ; Ποιο το όφελος αυτής της ιστορίας ;
Το όφελος είναι ότι αυτές οι πολιτικές γελοιότητες μπορεί να έχουν απήχηση σε απειροελάχιστη μερίδα του πληθυσμού ,οικοδομώντας σιγά-σιγά μια ωραία πολιτική εικόνα , όμως σε όλους τους υπόλοιπους δημιουργούνται συναισθήματα απέχθειας . Φτάσαμε σε σημείο ,τεχνικές που ήταν επιτυχείς για πάμπολλες δεκαετίες να έχουν τα ακριβώς αντίθετα, απ' τα επιθυμητά ,αποτελέσματα. Σε αυτό συμβάλουν η αύξηση του μορφωτικού επιπέδου και η χρήση του ίντερνετ , που έσπασε το κυβερνητικό μονοπώλιο στην ενημέρωση και άνοιξε δρόμο για την πολυφωνία.
Με λίγα λόγια ,οι βλάκες έγιναν εξυπνότεροι αλλά οι έξυπνοι παρέμειναν βλάκες. Και αυτή τους την στασιμότητα θα την πληρώσουν. Το χάσατε το τραίνο "μάγκες" ...
Ο μεγαλύτερος όμως είναι σπεσιαλίστας της τέχνης του καβατζώματος.
Ο μικρός ονομάζεται Γιάννης Αντετοκούμπο και είναι μαύρος. Ο μεγάλος ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς και είναι εκ γενετής προνομιούχος.
Πλέον ,είναι γνωστές οι ιστορίες και των δυο. Η μεταξύ τους συνάντηση έγινε γιατί κατέληξε η ιστορία του Γιάννη να μυρίζει κέρδος για τον Αντώνη. Όχι χρηματικό ,επικοινωνιακό.
Ο ίδιος άνθρωπος που ήταν σύμφωνος με την αντισυνταγματικότητα του "Νόμου Ραγκούση" (ν.3838/10) και έδωσε εντολή για την τροποποίηση του -εμμέσως κατάργηση του- ,ένα χρόνο μετά σφίγγει το χέρι του μαύρου αθλητή που δόξασε την χώρα, όπως ο ίδιος δήλωσε.
Δυστυχώς ο Γιάννης δεν ήταν σε θέση να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Ίσως επειδή είναι πολύ καλοπροαίρετος και αβλαβής προς τους συνανθρώπους του. Ίσως επειδή τώρα ξεκίνησαν οι οικονομικές απολαβές της εκμετάλλευσης του ονόματος του και η αλήθεια ως έχει ,θα έσπαγε τα δόντια του ελληνικού κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Δεν είναι σωστό να δαγκώσεις το χέρι που σε ταΐζει. Και για ακόμα μια φορά ,η ελληνική κοινωνία έχει την ψευδαίσθηση ότι τάισε τον Γιάννη και την οικογένεια του ,μαζί και όλους τους αλλοδαπούς "που τους δίνει ψωμί για να λιγδώσει το εντεράκι τους" .
Μακάρι μια μέρα ο Γιάννης να φτάσει σε σημείο που να μην έχει κανένα κέρδος απ' την Ελλάδα . Να χτίζει το μέλλον του κάπου μακριά από εδώ και να διδάξει σε όσους φανούν πρόθυμοι μαθητές πως μόνο με σκληρή δουλειά πηγαίνεις μπροστά. Τα φουσκωμένα μυαλά και οι φαντασμένες ιδέες είναι ο ταχύτερος δρόμος για τον αυτοεξευτελισμό και την ταπείνωση.
Τώρα όμως ,την στιγμή που μιλάμε ,τι γίνεται ; Ποιο το όφελος αυτής της ιστορίας ;
Το όφελος είναι ότι αυτές οι πολιτικές γελοιότητες μπορεί να έχουν απήχηση σε απειροελάχιστη μερίδα του πληθυσμού ,οικοδομώντας σιγά-σιγά μια ωραία πολιτική εικόνα , όμως σε όλους τους υπόλοιπους δημιουργούνται συναισθήματα απέχθειας . Φτάσαμε σε σημείο ,τεχνικές που ήταν επιτυχείς για πάμπολλες δεκαετίες να έχουν τα ακριβώς αντίθετα, απ' τα επιθυμητά ,αποτελέσματα. Σε αυτό συμβάλουν η αύξηση του μορφωτικού επιπέδου και η χρήση του ίντερνετ , που έσπασε το κυβερνητικό μονοπώλιο στην ενημέρωση και άνοιξε δρόμο για την πολυφωνία.
Με λίγα λόγια ,οι βλάκες έγιναν εξυπνότεροι αλλά οι έξυπνοι παρέμειναν βλάκες. Και αυτή τους την στασιμότητα θα την πληρώσουν. Το χάσατε το τραίνο "μάγκες" ...
